കരയാതിരിക്കുവതെങ്ങനെ ഇന്നു ഞാൻ
കഥയറ്റ ജീവിതം കണ്ടു കൊണ്ട്.....
പുകയുന്ന ഓർമയിൽ എരിയുന്ന ചിത്രങ്ങൾ
കണ്ടെന്റെ ഇടനെഞ്ച് തേങ്ങിടുന്നൂ...
ആർത്തിയും സ്വാർത്ഥമായ ഇഷ്ടങ്ങളും ചേർന്ന്
കൊല്ലും കൊലയുമായ് മാറിടുന്നു...
പെണ്ണിന്റ മേനിയിൽ ആർത്തികൾ തീർക്കുമ്പോൾ
സ്വരക്തത്തെ പോലും മറന്നിടുന്നൂ...
കൂടെ നടന്നവർ ചതിയായ് മാറുമ്പോൾ
വിശ്വാസം നാണിച്ചു തല കുനിച്ചൂ..
വിശന്നൊട്ടി വലഞ്ഞുള്ള മർത്യനൊരുത്തൻ
കേഴുന്നു മാനവ കരുണക്കായി....
ഒട്ടുന്ന വയറിന്റെ പശിയകറ്റിടുവാൻ
ശരണവും ഇന്നാ ചുവപ്പു രാശി...
വൃദ്ധസദനത്തിൻ അഴികളോടിന്നവൾ പ്രസവനൊമ്പരം പറഞ്ഞിടുന്നൂ...
കാടിന്റെ ഗർത്താന്തരങ്ങളിൽ നിന്നൊരു
ശിശുവിന്റെ രോദനം കേട്ടിടുന്നൂ...
ചിന്തുന്ന രക്തവും കരയുന്ന പ്രജ്ഞയും
കാണുമ്പോൾ മിഴിനീര് തോരുന്നില്ലാ...
മാനവൻ എന്നുള്ള വാക്കിലപമാനിച്ചീടട്ടെ
സത്യത്തെ കണ്ടു കൊണ്ട്....
ഇനിയൊരു ജന്മമെനിക്കായ് വിധിച്ചെങ്കിൽ
അപ്പൂപ്പൻ താടിയായ് മാറിടേണം...
Asiya Hamda
MA Afzal ul ulama
No comments:
Post a Comment